Mi estas pianista komponisto…

Mi estas pianista komponisto,
metiisto de la sentema.
Mi estas instrumento de spaco-tempo.
Mia mondo estas malferma kaj necerta.
Mi kultivas tie harmonion.
Mia lando estas aera.
Mia ĉielo, akrobata.
Mi estas amema kaj kortuŝa verkisto.
Mia arto estas movado.
Mia temo estas rilato.
Mi plantas notojn en la necerta,
en la lumo de aŭskultantaj koroj.
Mia rikolto estas Kulturo, esence.
Mia misio estas veturi, sperti la Grandan Traversadon
al la bordo de espero kaj ago.
Fronte al necerteco, mi estas nek optimisma nek pesimisma. Mi estas pianista.
Ĉiutage, mi improvizas memore al la estonteco.
Mia horizonto konsistas el novaj mondoj, insularo de espero, kie pejzaĝoj, faŭno, flaŭro, virinoj, viroj kaj infanoj formas mozaikon, la alian nomon por muziko.
Sola piano – ĉar mi devas – mi kontemplas la konstelacion de la Homaro.
Tie formiĝas la Granda Melodio, tiu, kiu ravas niajn vivojn.
Lia potenco estas nekredebla. Lia kantado estas sublima.
Ĝi faras min libera homo. POL